Խաշը հնագույն հայկական տաք ուտեստ է: Անունը ծագել է «խաշել» բառից: Այն
ուտում են վաղ առավոտյան, ընկերների և հարազատների հետ միասին:
Խաշ ուտելը համարվում է ծիսակարգ և՛ կազմակերպիչների, և՛ մասնակիցների
համար: Խաշը պարզապես կերակուր չէ, այն մտերիմներին սեղանի շուրջ հավաքելու
լավ առիթ է:
Խաշ պատրաստելու գործընթացը բավականին աշխատատար է ու երկարատև, և
դարերի ընթացքում պատրաստման եղանակը մնացել է անփոփոխ:
Խաշի հետ անպայման մատուցում են չոր լավաշ, սխտոր, բողկ, թթու և իհարկե օղի:
Հետաքրքիր է նաև, որ խաշի պատրաստման ընթացքում աղ չեն ավելացնում, քանի
որ խաշը սևանում է, ավելացնում են անմիջապես ուտելու ընթացքում:
Խաշ ուտելու ամենալավ սեզոնը համարվում է ձմեռը, իսկ Գաթա պանդոկում տարվա
ցուրտ օրերին խաշ ուտելը ուղղակի հիանալի առիթ է:
Էջմիածնում քյուֆթան շատերի համար պարզապես ուտեստ չէ․ այն ընտանիքի տոնական սեղանի խորհրդանիշ է։ Այստեղ այն…
Նուռը դարերով եղել է հայության ազգային խորհրդանիշներից մեկը՝ ներկայացնելով առատություն, միասնություն ու կենսական ուժ, և…
Հայաստանում աշունը պարզապես եղանակ չէ․ այն մի ամբողջ զգացողություն է։ Երբ դաշտերը դառնում են ոսկեգույն,…
Հայկական խոհանոցը ոչ միայն համերի, այլև սովորույթների ու խորհրդանիշների մի ամբողջ աշխարհ է։ Եթե կա…
Հայկական խոհանոցը մի ամբողջ մշակութային և հոգևոր ժառանգություն է, որը փոխանցվել է սերունդներ շարունակ: Ամեն…
Հայկական խոհանոցը դարեր շարունակ եղել է ոչ միայն ժողովրդի կենցաղի, այլև պետական մեծության արտահայտություն։ Այն…